Niekiedy wydziela się dodatkowo z broni siecznej
Broń drzewcowa - to rodzaj broni białej. Charakteryzuje się osadzeniem żeleźca na drzewcu o długości równej wzrostowi dorosłego człowieka lub większym. Przy krótszym drzewcu mamy do czynienia z bronią obuchową. Używana zarówno przez piechotę jak i jazdę od czasów starożytnych do niemal nam współczesnych. Aktualnie broń drzewcowa używana jest najczęściej jako broń paradna.
Broń obuchowa – ogólna nazwa każdego typu broni białej przeznaczonej do zadawania ciosów lub cięć miażdżonych. Zazwyczaj ma postać metalowego żeleźca lub głowicy na drewnianym trzonie lub krótkim drzewcu. Wyróżnia się dwa rodzaje broni obuchowej:
Broń sieczna - to broń biała służąca do zadawania cięć. Znana jest już od epoki brązu. Aż do XVIII wieku różne jej rodzaje stanowiły podstawową broń ręczną wojowników, rycerzy i żołnierzy w większości regionów świata. Sporadycznie była używana jeszcze w okresie II wojny światowej. Obecnie, z wyjątkiem noży i bagnetów, broń sieczna stanowi jedynie broń honorową oraz sportową.
Broń sieczna składa się przede wszystkim z głowni i rękojeści. Zwykle w jej skład wchodzi także jelec, oddzielający głownię od rękojeści; poszczególne rodzaje broni siecznej posiadają ponadto dalsze części składowe. Do wyposażenia dodatkowego należy pochwa do przechowywania broni. W zależności od rodzaju broni, głownia może być prosta lub zakrzywiona, o różnej długości, kształcie i szerokości; jednosieczna, obosieczna lub kłująca.
Broń sieczna o głowni prostej, obosiecznej lub kłującej:
Broń sieczna o głowni prostej jednosiecznej:
Broń sieczna o głowni krzywej jednosiecznej:
Należące do różnych rodzajów:
Dzięki :]
OdpowiedzUsuń